Een bezoek aan Oss, is dat de moeite waard?

Ik wilde er al lang naartoe, Museum Jan Cunen in Oss. Zondagochtend 7 maart 2013 (Museumweekend) kwam ik erachter dat ik er supermakkelijk kon komen met openbaar vervoer en ben meteen in de trein gestapt. Het museum ligt op een steenworp afstand van het station als je twee hoekjes omslaat. Het museum is dus niet te zien vanaf het station en bordjes ontbreken, dus 't is even puzzelen. Onderweg struikel je over de struikelstenen in de stoep (ik telde er 10). Die kleine metalen steentjes geven aan dat een huis Joodse bewoners had die de oorlog niet hebben overleefd. Mooi dat die struikelstenen zo leven in Oss.

Museum Jan Cunen zit in een mooi gebouw uit de 19e eeuw. Barok en renaissance stijl, druk, statig, beetje protserig en overdadig in decoratie. Oorspronkelijk gebouwd als woonhuis, later gebruikt als meisjespensionaat en vanaf 1980 is het dit museum.


Er is aan iedere bezoeker gedacht: er is een uitgebreide educatieruimte voor de jeugd, videokunst op z'n modernst (voor een wat selecter publiek), exposities met hedendaagse kunst, schilderwerken uit voorgaande eeuwen, een heel prettig en licht café, een leuk winkeltje, verdieping in de bovenkamer, een tuin en als klapper op de vuurpijl de trouwzaal. Heerlijk, deze ruimte met druk houtsnijwerk, panelen aan het plafond met geschilderde engeltjes, doorkijkjes naar buiten en naar de druk versierde hal, en dat alles in combinatie met modern beschilderde muren van Gijs Frieling.

Heel gedurfd, deze moderne kunst in een ruimte die je anderhalve eeuw eerder schat. Een tegenstelling die verbaasd, verrast en vrolijk maakt. Er schijnen oorspronkelijk muurschilderingen van engeltjes te zijn geweest. Had dat er nog gezeten dan was ik er in 2 - 3 minuten doorheen gelopen, maar nu bleef ik lang, héél lang kijken. Ik ontdekte Frida Kahlo, Vincent van Gogh, Cezanne, Nepalese tempelogen, glazige druiven. Vanwege die eindeloze trossen druiven heet het werk Pizzeria Vasari.  De beschilderde panelen hebben dezelfde opbouw: onderaan een boek, daarboven een tafel met mensen en daar weer boven een landschap. Onderweg van onder naar boven kom je de bizarste dingen tegen. Absurdistisch, maar overal is over nagedacht. Heel mooi!


Momenteel is er in Jan Cunen een tijdelijke tentoonstelling van Henk Wildschut. Hij fotografeerde in de eerste 10 jaar van deze eeuw de plekken waar vluchtelingen een tijdelijk onderkomen zoeken. Waar ze zich in leven houden voor ze de oversteek maken naar een land waar ze een betere toekomst hopen te vinden. In Calais in Frankrijk bijvoorbeeld wonen ze in groepjes in het bos in een paar tenten van dekens en plastic. Ze hopen op een toekomst in Engeland. Het is schrijnend om te zien. Wildschut brengt de mensen niet in beeld, alleen de schamele hutjes, de koffers, tassen, dekens, hier en daar een voet van een slapende onder de deken uit piepend. Ze zijn verscholen, onzichtbaar. Hoe overleven mensen dit? Vanuit welke erbarmelijke situaties komen deze mensen?
De foto's zijn visueel heel mooi, prachtig gekozen, nergens zielige mensen met smekende ogen. Wat Wildschut wil vertellen is er niet minder treffend om.

Oss de moeite waard? Voor Museum Jan Cunen zeker! Ga dat zien! Nu alleen de bewegwijzering in Oss zelf nog....


Museum Jan Cunen
Molenstraat 65
5341 GC Oss
T: (0412) 62 93 28
Open: Dinsdag t/m zondag van 12.30 tot 16.30 uur
Facebook