De expositie is een weldadige les in kostuumgeschiedenis. De audiotour (een aanrader) geeft heel veel info over kostuums in de periode van 1500 tot 1800. Verschillende stijlen, verschillende modes in verschillende gebieden, alles komt aan bod. Die kleding is in die periodes (zeker aan het hof!) extreem overdadig in gebruik van dure stoffen, fijn kantwerk, dure juwelen, de fijnste weeftechnieken. Isabelle en haar team hebben dat heel mooi overgezet in papier. Hoe? Dat is af en toe een raadsel, maar in grote lijnen komt het hier op neer: Isabelle beschildert verschillende soorten papier in de stofpatronen van de schilderijen. Kleermakers die ook in papier kunnen werken, verwerken dit beschilderde papier weer tot de kostuums. Lijm is de vervanging van het naaimachine.
Kantenkragen, biesjes, parels, gekantkloste randjes, rasters van gouddraad, brokaten weefsels, juwelen, hoofdtooien met veren, alles is minutieus in papier nagemaakt.
Het is knap gedaan, ingenieus, zeer nauwkeurig. Zelfs de poppen lijken van papier-maché, maar dat zal alleen een buitenste laagje papier zijn over een kunststof pop. Hoewel het prachtig is, mist het papier de beweeglijkheid van textiel. Ondanks dat je uiteraard niets mag aanraken, zie je de starheid in het materiaal.
En over starheid gesproken, ik was verbaasd over de ouderwetse starheid in het museum: je mag er geen foto's maken (ik dacht dat alle musea dat allang los hadden gelaten) en je mag geen enkele tas meenemen, niet eens een heel kleintje (een reden hiervoor kan ik niet bedenken). Buiten dat liep er een suppoost rond van het ergste soort. Hij leek er grenzeloos plezier in te scheppen mensen te wijzen op wat niet mag, hij bestudeerde elke beweging van elke bezoeker, rende van zaal naar zaal om iedereen in de gaten te blijven houden en snel toe te slaan als hij dacht dat dat nodig was. Vreselijk! Die man was niet te negeren en verminderde mijn kijkplezier.
Opmerkelijke info vond ik het gebruik van kussentjes onder de kleding bij vrouwen. Die kussentjes suggereerden zwangerschap! Er was een prachtige rode jurk met een doorschijnend weefsel eroverheen. Die vrouw leek zó zwanger, maar dat was gewoon een kussentje! Het kon verhullen dat een vrouw ietwat gezet was, ze verschuilde zich dan achter een modeverschijnsel van buikkussentjes. Ook grappig: vrouwen epileerden het haar op hun voorhoofd om een hogere haargrens te hebben. Zo leek hun gezicht langer, ook een trend. Vrouwen droegen jurken waarin je niet kon zitten. Die jurken waren vaak topzwaar vanwege al het ijzerwerk om de hoepels, buikkussens, bilopstuwingen etc op hun plaats te houden. Mannen daarentegen hadden het makkelijker. Hoewel, die hadden weer te maken met mannenrokjes die zó kort waren, dat erover geklaagd werd door de kerk. Teveel bil was te zien! En dan was er ook nog een periode dat tussen de plooien onder de buik een uitstulpende vorm gemaakt was, die het deed lijken of de drager een constante erectie had. Trend! Hip! Als man moest je daarmee gezien worden!
Wat fijn toch dat mode zo veranderlijk is.
De Medici: Een vorstelijke wereld van papier / Isabelle de Borchgrave
tot en met 15 mei 2014
Breda's Museum
Chassépark, Parade 12-14, Breda
De foto's zijn van verschillende sites van internet geplukt.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten