Nee, ik was nog niet geweest, maar na de zoveelste enthousiaste reactie besloot ik dan toch op pad te gaan, een paar dagen voordat de expo zou sluiten. Kaartje van te voren via internet besteld. Ik was gewaarschuwd, de rij voor het Gemeentemuseum is L A N G als ja daar nog een kaartje moet kopen.
Delft was ook nog eens bezig de trein onder de grond te laten rijden, dus het was een gedoe er te komen, maar na meer dan 3 uur reizen was ik er dan eindelijk. Inderdaad, er stond een rij zoals bij de Efteling voor een topattractie, maar ik kon zo doorlopen. Dat was anders in de expo zelf...... daar was het veel stilstaan en wachten tot een schilderij 'vrij kwam'.
Dat bepaalde wel heel erg de manier van genieten. In een introtekst stond dat je de werken van Rothko eigenlijk in stilte moet zien, zodat het je kan overspoelen. omringen, je erin kunt verdwijnen. Maar deze bijzondere ervaring was moeilijk te krijgen met klikkende fototoestellen om je heen, veel mensen, zelfs een wat muffige geur van veel mensen bij elkaar. Denk daarbij nog eens een overijverige suppoost die op iedereen afschiet die iets doet wat niet naar zijn zin is.... niet veel rust.....
Maar als je dan even een werk voor 'jezelf' had, was het inderdaad genieten. Niet gedacht dat ik zo onder de indruk zou raken van de rust, de eenvoud, de kleuren. Ongecompromiteerd. Hoewel ik me afvraag of dat voor Rothko ook zo moet hebben gevoeld. Hij leed aan depressies, scheidde van zijn eerste vrouw, sloot zich op in zijn atelier. Hertrouwde, maar de depressies bleven komen, totdat hij zelf een eind aan zijn leven maakte. Zoals zo vaak: het leven van een kunstenaar is geen makkelijke weg.
Rothko was geïnspireered door Mondriaan. In een zaal worden werken van beide kunstenaars naast elkaar geplaatst. Het drukke Victorie Boogywoogy naast een rustig werk met grote vlakken..... ik weet niet of ik die twee bij elkaar nou zo goed vind communiceren...
Soms werkte hij in opdracht. Hij zou werk maken voor een restaurant, maar heeft dat uiteindelijk geannuleerd, omdat hij wist dat er dan geen echte aandacht voor zijn werk zou zijn. Het zou een achtergrondje zijn bij het eten. Een opdracht voor een serie werken in een kapel in Houston is wel gerealiseerd. Op een film in een aparte ruimte kun je dat ervaren. Mooi gedaan. We kunnen niet zomaar naar Houston, maar dit geeft een aardige beleving.
Blij dat ik geweest ben, ook al voelde het als een drukke attractie. Het werk is zo krachtig, dat het tussen de bedrijvigheid door toch zijn rustgevende werk doet.
Mark Rothko
was te zien t/m 1 maart 2015
Gemeentemuseum Den Haag
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten