Werk van Duitse vilters te zien in Haarlem

Bij de winkel & galerie Meervilt in Haarlem is de komende tijd een expositie te zien van werk van Duitse vilters. Dit valt samen met de publicatie van een boek, waarin veel van deze kunstenaars hun werk tonen.

Duitsers staan bekend om hun grundlichkeit, hun precisie. In de meeste viltwerken in de expo ViltPassie zie je die manier van werken terug. Heel precies, heel nauwkeurig, precies passend, verfijnd, kwalitatief hoogstaand, allemaal termen die passen! En dan vaak nog heel mooi ook!



Wat meteen in het oog springt, zijn de drie werken van Beatriz Schaaf Giesser. Drie enorme portretten op zijde en vilt. Ik heb zitten turen en bestuderen hoe die gemaakt zijn. Geprint op zijde en toen gevilt in wol? Iemand van Meervilt gaf dezelfde uitleg. Wat een prachtig resultaat!

De huisjes voor hond en poes zijn mooi, strak gemaakt (o, zo strak wil ik ook graag werken!), vrolijk van vorm en ik zie er mijn Souza meteen inkruipen. Zeker iets voor een toekomstig project!


Normaal ben ik niet zo van de vilten poppetjes en beestjes, maar de vrolijke dieren van Karin Falter (zie eerste foto) vielen erg bij me in de smaak, evenals de vrolijke dieren van Gabriele Mazaracis.
In een expo als deze mag Dagmar Binder uiteraard niet ontbreken. Haar techniek is weergaloos, ze snapt helemaal wat de wol doet, hoe je die precies kunt krijgen hoe je 'm hebben wilt nadat het gekrompen is door het vilten. Prachtige vormen.

Het werk van Charlotte Sehmisch springt in het oog door de bijna wiskundige perfectie met openingen, draaiing, 3D vormen. Ik heb zelf zoiets wel eens geprobeerd, maar eh, ach, over dat resultaat zullen we het maar niet hebben! Haar manier van werken zal vele, vele voorproefjes gehad hebben om uiteindelijk tot een perfect resultaat te komen.

Werk van Dagmar Binder

ViltPassie
t/m 3 oktober 2015
Meervilt
Jansweg 27-29
2011 KL Haarlem

www.meervilt.nl
Facebook

Textielmuseum in Oaxaca, Mexico / Museo Textil de Oaxaca

Elke keer dat ik in Mexico ben, in Oaxaca, een stad in het zuiden, bezoek ik ook het TextielMuseum van Oaxaca. Elke keer geniet ik van de collectie, de kleuren, de vormen, het gebouw en de verhalen en de geschiedenis van het textiel. Op 15 april 2015 bezocht ik 'El delirio del color'. Op mijn foto's spetteren de kleuren ervan af. Een aanrader als je in Oaxaca bent!



Cada vez que estoy en Mexico, en Oaxaca, visito el Museo de Textil. Cada vez me encanta la coleccion, los colores, las formas, el edificio y los quentos y la historia del textil. En el 15 de abril de 2015 visité la exposicion 'El delirio de color'. En mis foto's el color brilla! Un verdadero aconsego: visita ese museo!



Museo Textil de Oaxaca
Hidalgo 917
Centro Histórico
Oaxaca de Juárez, México

Zero in Stedelijk, Amsterdam

Virtuelles Bild van Adolf Luther

Nooit gedacht dat ik de kunststroming Zero nog eens zou waarderen! Bij een eerdere Zero-tentoonstelling in het TextielMuseum werd ik niet vrolijk, ik vond het niets. Een collega was enthousiast over Zero in het Stedelijk. Ik was daar voor Matisse, dus alla, we nemen Zero mee!

Yayoi Kusama

En het was echt leuk! Ik wist niet dat Yayoi Kusama ook bij Zero hoorde. Ik ben helemaal weg van haar werk! Het gekke geluidskunstwerk van Tinguely was ook te gek, maar bijna van mijn sokken geblazen werd ik van Akwarel van Henk Peeters. Ik deed er even over om te zien wat het was.... wat een prechtig patroon! Zo wil ik ook wel een muur!

Akwarel van Henk Peeters

En nee, niet alles is even geweldig, de witte werken die ook bij Zero horen, die vind ik nog steeds niets. En na het zien van de prachtige werken van Matisse en tijdgenoten, is het ook lastig met plezier te kijken naar iets van 12 opgehangen autobanden.....

Elke tijd zijn eigen stroming!

Zero: Let Us Explore the Stars
4 Jul - 8 Nov 2015

Stedelijk Museum 

Museumplein 10
Amsterdam

Kunst met een scalpel: het laat je verrassen, verbazen en lachen

Nog tot en met 30 augustus 2015 heb je de kans om je in het Noordbrabants Museum in Den Bosch onder te dompelen in vrolijke verwondering. De papieren knip-/snijkunst van Georgia Russell zijn prachtig, kleurrijk, soms vol van beweging en laten je na het bekijken met een smile verder gaan.

Georgia's werk speelt met kleuren, vormen en lagen en lijkt je af en toe dizzy te maken door de werking daarvan op het mensenlijk oog. Het werk Ebb and Flow uit 2015 lijkt het erin te zuigen als je er voor langs loopt. Door de insnijdingen van de twee lagen, krijg je een rare visuele gewaarwording. Weird en heel leuk.

Onder stolpen, waar we hier in Brabant vaak beelden van heiligen onder zetten, plaatst zij open gesneden boeken. Pagina voor pagina geverft, de boekband helemaal uit verband gehaald, alle snijsels als een soort bontkraag eromheem. Geweldig, door die stolpen krijg je een soort idee van heiligenbeelden, maar dat zijn dan totaal versneden boeken. Het heiligste heilige lijkt de kapotte boekband.

Kunst met een scalpel
Georgia Russell
Noordbrabants Museum
Verwersstraat 41
Den Bosch

nog te zien t/m 30 augustus 2015

Theaterkostuums van Rien Bekkers in Noordbrabants Museum

Rien Bekkers, ik ben groot fan van 'm. Hij werd geboren in 1950 en studeerde aan de Tekenacademie in Tilburg. Later volgde hij lessen aan de Rietveldacademie in Amsterdam. Hij werd het meest bekend van zijn meer dan geweldige teaterkostuums.



Het NoordBrabants Museum laat een aantal van zijn werken zien die bij maakte voor Shalespeare stukken.

De kostuums zijn in verkleinde vorm te zien, Op ware grootte zou het zoveel plaats innemen, dat er niet genoeg getoond kon worden. Alles dus nagemaakt in kleinere vorm, om meer te kunnen tentoonstellen! Hulde!

   
De stoffen en bewerkingen ervan zijn fabelachtig. Volgens mij kwam ik hier en daar de Japanse borduurtechniek sashiko tegen. Zeer de moeite waard om de werken van deze grote vakman van zo dichtbij te zien.

Dromen van Shakespeare
Fantasiekostuums van Rien Bekkers

Noordbrabants Museum
Verwersstraat 41
’s-Hertogenbosch
Nog te zien t/m 23 augustus

Vilt in De Kantfabriek

In Horst in Limburg werd ooit op grote schaal kant geklost, zowel fabrieksmatig als door thuiswevers. Daar is nu niet veel meer van over, maar dit erfgoed is wel bewaard in het museum De Kantfabriek. Industrieel erfgoed, het pand ademt het uit en de machines, ruikend naar smeerolie, brengen je terug in de tijd.

In die omgeving is tot en met 12 april 2015 een tentoonstelling met vilten objecten te zien. Non-woven tussen woven materiaal.
Twaalf kunstenaars uit binnen- en buitenland tonen hun werk. Ze zijn geselecteerd door hun niet gangbare technieken. Dat prikkelt een vilt-geïnteresseerde zoals ik, dus ik toog naar Horst voor de tentoonstelling 'Sculptural Felt International, We felt like crossing borders'.

Er is mooi werk te zien, maar niet alles boeit even veel. Er zijn kunstenaars die met industrieel vilt werken, met natvilt en met prikvilt, die beschilderen, verwerken met hout, die aan elkaar naaien. Het werk van Keiko Mizoguchi doet vrijwel iedereen verwonderen. Ze maakt sieraden met bijzondere vormen (waarvan ik maar moeilijk kan bevatten hoe ze die gemaakt heeft).

Chung-Im Kim maakt reliëfs met losse stukken industrieel vilt die met de hand aan elkaar worden genaaid. In de beschrijving staat dat ze digitale technieken gebruikt voor de kleuren, vormen en motieven.

Marjolein Dallinga maakt indruk met hangende vormen. Ze doen denken aan planten uit de zee, hersenen, rare diervormen, uitgesleten stenen. Heel mooi!

Voor het eerst van mijn leven sta ik oog in oog met een wit schedeltje van Stephanie Metz. Prachtig vind ik haar werk!

Al met al is er moois te zien, maar van mij had het wel wat groter gemogen, meer werk. De opstelling tussen de historische machines van de Kantfabriek vind ik rommelig. Het vilt was beter tot zijn recht gekomen in een aparte ruimte zonder kantklosmachines.

Wel grappig was de fotoshoot met poffer. Staat het me niet beeldig?

Museum de Kantfabriek
Americaanseweg 8
5961 GP Horst, Nederland

Van 1 oktober tot 1 april geopend op dinsdag t/m zondag van 14.00-17.00 uur.
Van 1 april tot 1 oktober geopend op dinsdag t/m zondag van 11.00-17.00 uur.

Facebook

Onderdompelen in kunst: Würth in Noordbrabants Museum

In 2011 bezocht ik een expositie in Kunstlokatie Würth in Den Bosch. Ik was onder de indruk van hun collectie, hun werk, hun liefde voor de kunst. Deze bijzondere collectie (in 2011 14.000 kunstwerken!) is te zien in verschillende lokaties van Würth zelf (een bedrijf in montage, gereedschappen en bevestigingsmateriaal met 84 vestigingen in vele Europese landen). Maar van 21 februari t/m 17 mei 2015 zijn vele werken van ruim zestig kunstenaars uit de Würth-collectie te zien in het Noordbrabants Museum.

De selectie toont (post)moderne en hedendaagse kunst. Een mooie selectie, varierend, blijmakend. Je komt de Afrikaanse danseres van Ernst Ludwig Kirchner tegen, je staat even oog in oog met een beeld van Balkenhol, je zet een weird werd van Niki de Saint Phalle & Jean Tinguely in werking, gaat even zitten tegenover het rauwe werk van Anselm Kiefer en ik liet met verrassen door het vrolijke werk van Rainer Fetting. Mooi kleurgebruik. Ik kende deze schilder niet. Ook zijn werk 'Uitzicht' vind ik erg mooi.

 

Maar het meest genoten heb ik van het werk van Hockney. Die afbeelding op de flyer of poster die ik op vele plaatsen zag, die omgezaagde bomen langs een weggetje, dat moest ik in het echt zien. Heerlijk om er dan lang voor te kunnen staan. Wat een geweldig kleurgebruik, dat randje neonroze langs de weg. blauwe lijntjes om de bomen, een paarse bast, paarse grond. Geïnspireerd op Van Gogh, onmiskenbaar.

Het is werk groot, maar nog niet zo groot als de vier werken waar je in de volgende ruimte op wordt getrakteerd: een rijtje bomen om een landschap in de vier jaargetijden. Heerlijk, echt genieten.





Prachtige tentoonstelling met een vreselijke titel (dat had wel fantasievoller gekund):

Hockney, Picasso, Tinguely en meer .... hoogtepunten uit de Kunstsammlung Würth
Noordbrabants Museum
Verwersstraat 41
’s-Hertogenbosch
21 februari t/m 17 mei 2015

"Nog niet naar Rothko geweest? Moet je echt gaan zien!"

Nee, ik was nog niet geweest, maar na de zoveelste enthousiaste reactie besloot ik dan toch op pad te gaan, een paar dagen voordat de expo zou sluiten. Kaartje van te voren via internet besteld. Ik was gewaarschuwd, de rij voor het Gemeentemuseum is L A N G als ja daar nog een kaartje moet kopen.

Delft was ook nog eens bezig de trein onder de grond te laten rijden, dus het was een gedoe er te komen, maar na meer dan 3 uur reizen was ik er dan eindelijk. Inderdaad, er stond een rij zoals bij de Efteling voor een topattractie, maar ik kon zo doorlopen. Dat was anders in de expo zelf...... daar was het veel stilstaan en wachten tot een schilderij 'vrij kwam'.

Dat bepaalde wel heel erg de manier van genieten. In een introtekst stond dat je de werken van Rothko eigenlijk in stilte moet zien, zodat het je kan overspoelen. omringen, je erin kunt verdwijnen. Maar deze bijzondere ervaring was moeilijk te krijgen met klikkende fototoestellen om je heen, veel mensen, zelfs een wat muffige geur van veel mensen bij elkaar. Denk daarbij nog eens een overijverige suppoost die op iedereen afschiet die iets doet wat niet naar zijn zin is.... niet veel rust.....

Maar als je dan even een werk voor 'jezelf' had, was het inderdaad genieten. Niet gedacht dat ik zo onder de indruk zou raken van de rust, de eenvoud, de kleuren. Ongecompromiteerd. Hoewel ik me afvraag of dat voor Rothko ook zo moet hebben gevoeld. Hij leed aan depressies, scheidde van zijn eerste vrouw, sloot zich op in zijn atelier. Hertrouwde, maar de depressies bleven komen, totdat hij zelf een eind aan zijn leven maakte. Zoals zo vaak: het leven van een kunstenaar is geen makkelijke weg.

Rothko was geïnspireered door Mondriaan. In een zaal worden werken van beide kunstenaars naast elkaar geplaatst. Het drukke Victorie Boogywoogy naast een rustig werk met grote vlakken..... ik weet niet of ik die twee bij elkaar nou zo goed vind communiceren...

Soms werkte hij in opdracht. Hij zou werk maken voor een restaurant, maar heeft dat uiteindelijk geannuleerd, omdat hij wist dat er dan geen echte aandacht voor zijn werk zou zijn. Het zou een achtergrondje zijn bij het eten. Een opdracht voor een serie werken in een kapel in Houston is wel gerealiseerd. Op een film in een aparte ruimte kun je dat ervaren. Mooi gedaan. We kunnen niet zomaar naar Houston, maar dit geeft een aardige beleving.

Blij dat ik geweest ben, ook al voelde het als een drukke attractie. Het werk is zo krachtig, dat het tussen de bedrijvigheid door toch zijn rustgevende werk doet.

Mark Rothko
was te zien t/m 1 maart 2015
Gemeentemuseum Den Haag

Alles over Geisha's in Leiden

De wereld van de geisha's spreekt voor vele mensen tot de verbeelding. In films en boeken wordt over hun mysterieuze leven verteld, een wereld die ver af staat van het 'gewone' leven van alledag. Geïnteresseerden kunnen tot en met 6 april 2015 hun hart ophalen in het Museum voor Volkenkunden in Leiden in een grote tentoonstelling over geisha's vroeger en nu.

Het museum werkte hiervoor nauw samen met een okiya, een geishahuis in Kyoto. Een medewerkster van dat huis geeft per zaal in korte filmpjes uitleg over het leven van een maiko (geisha in opleiding) en geiko (zoals een geisha in Kyoto heet). Ik ben dol op volkenkunde, op volken, op etnografie, maar de tentoonstellingen op dat gebied zijn vaak redelijk statisch. Deze tentoonstelling is dat niet! Ik was blij verrast over de veschillende manieren waarop je als bezoeker kunt luisteren, lezen, zien, ervaren en spelen.

En eigenlijk, laat ik eerlijk zijn, begint het ervaren al op het station van de stad! In de entreehal wordt je op gigantisch grote doeken enthousiast gemaakt voor die expo. Wat goed! Op het plein vóór het station is het nog eens een ontmoeting met wat Leiden op cultureel gebied te bieden heeft. Goed gedaan! Echt een teaser voor de bezoeker.

De tentoostelling belicht het geisha leven vroeger, de teloorgang van deze traditie en de hedendaagse opkomst. Er zijn weer jonge meisjes die zich aanmelden bij een okiya om in de leer te gaan. Vijf jaar als maiko en daarna pas een geisha/geiko. De tradities, gebruiken, kleding, haardracht, geruchten, het toerisme, sensualiteit, de optredens in Kyoto in april, de merchandising, de kunstvoorwerpen, het komt allemaal aan bod. Wil je je kennis testen, dan heeft elke zaal een soort spelcomputer waar je met je entreekaart op mee kunt spelen. Je kunt niets winnen, maar uiteraard wil je wel alle 10 vragen goed hebben!

Gaandeweg leer je de maiko en de geiko herkennen en krijg je  waardering voor het vele dat zij moeten leren en tot in perfectie moeten beheersen. Hedendaagse Japanners op straat komen aan het woord en uiten ook hun waardering voor de geisha-cultuur. Het lijkt erop dat ook heel moderne Japanners niet willen dat deze eeuwenoude cultuur verdwijnt. Het hoort bij Japan. Ook al is deze gesloten wereld in geheimzinnigheid gehuld en zal het altijd moeilijk blijven om echt contact te krijgen met een geisha, zeker als buitenstaander.

Geisha
Museum voor Volkenkunde
Steenstraat 1, 2312 BS Leiden

Nog tot en met 6 april 2015

Threads in Museum Arnhem

Ik bezocht op zondag 27 juli het Museum Arnhem aangetrokken door de tentoonstelling Threads.

Laat ik maar met een foto beginnen......


Ja, denk je dan. ...Een kleed. met kashmir patronen. Moderne of hedendaagse kunst? Pfff.
Maar dan..... je loopt eromheen en ziet de achterkant...


Huh? Nee, dat is niet mogelijk..... duizenden naalden maken de patronen op de voorkant! Niks geen traditioneel geweven doek! Aisha Khalid uit Pakistan maakte deze kashmir sjaal van wol en naalden, die gebruikt worden door meubelmakers. Het werk lijkt lief, zacht, mooi en warm aan de ene zijde, maar is wreed aan de andere zijde. Het werk is vol tegenstelling. Precies wat Khalid wil uitdrukken: kashmir sjaals zijn wereldwijd populair, maar voor de jarenlange strijd tussen de gebieden Kashmir en Jumma (India en Pakistan) is weinig interesse. Wel de plek waar die geliefde sjaals vandaan komen......



Prachtig. Nog een zéér in het oog springend werk (echt geweldig vind ik dit) is van Chiharu Shiota uit Japan. Het mooie van geborgenheid en het akelige van opgeslotenheid, ook weer twee tegenstellingen.Luchtige ingepaktheid, maar op mij kwam het vooral beklemmend over. En wat een werk!

  

Threads. Textiel in kunst & vormgeving
Museum Arnhem
Nog tot en met 17 augustus 2014
Utrechtseweg 87
6812 AA Arnhem