Observatorium aan Wilhelminapark

Ben net terug van een prachtige expositie in een prachtig gebouw. Een ontdekking om de hoek!



Aan het Wilhelminapark had ik al regelmatig tussen de rijen geparkeerde auto's een auto van steen zien staan. Mooi gedaan, een leuk kunstwerk tussen al het blik. Dat staat pal voor de muziekzaal die in 1900 gebouwd is voor de harmonie Orpheus. Een mooie, witte, hoge ruimte. In dat gebouw is nu een mysterieuze expositie te zien, Observatorium, een tentoonstelling in het donder, waar je met een zaklampje doorheen schuifelt en ontdekkingen doet. De kunst staat, hangt en ligt overal, je vindt het in kijkkastjes, aan de muur geplakt, aan het plafond hangend, maar je vindt het vooral door je zaklamp erover te laten schijnen. Er is mooi werk van Antoon Renders, Reinoud van Vught en ik zag zelfs een werk van Charlotte Mutsaers. Maar er is vooral werk van Rob Berkel, en hemel wat is dát léúk werk!

Berkel was aanwezig en vertelde dat hij zo vaak in Griekenland komt. Hij kan heerlijk zitten kijken naar de vissers aan het Griekse strand die de buit binnenhalen of de boot opnieuw schilderen. De potten verf staan dan klaar, de boot op het droge getrokken, en dan is er even een stukje hout nodig om de verf te roeren. Dat stukje hout wordt snel gevonden op het strand en er ook weer achtergelaten. Rob Berkel heeft de stranden afgestruind op zoek naar deze roerhoutjes en er de prachtige cirkel op de muur van gemaakt.


Heel veel ander gevonden of aangespoeld hout is gebruikt om huisjes te bouwen, vliegende vogels mee vorm te geven, een boot mee te bouwen enzovoort. Boven, in de half glazen ruimte is ook een mooi staaltje te zien van hergebruik van materialen: van stukken schoen zijn vlinders gemaakt. Waar je ook kijkt, je fascinatie wordt steeds aangewakkerd doordat je dingen ontdekt.


Ook heel erg leuk: Het Museum van Onaanzienlijke Dingen, bakken met verzamelingen dingen, tjah, gewoon dingen die bij elkaar leuk in een kist liggen. Die bakken zijn geweldig, niks hoogdravends, gewoon mooie gevonden dingen die mooi passend bij elkaar terecht zijn gekomen in een bak. Je blijft ernaar kijken.

De collectie is van de Stichting Lorenzetti. Wil je het nog zien, dan moet je HEEL snel zijn, want morgen, zondag 17 april, is de laatste mogelijkheid......