Zomer in Beelden aan Zee

In de zomer van 2016 haalde Beelden aan Zee in Scheveningen de zomer in huis met Braziliaanse kunst. Tegelijk met de Olympische spelen, ook in Brazilië! Kunstkijken en sport kijken uit hetzelfde land.
Zowel in het museum als op de Lange Voorhout is Braziliaans werk te zien: Brasil, Beleza?!

Drie werken sprongen er voor mij uit: als eerste Podium for Nobody van Lais Myrrha. Dit werk van poeder-cement brokkelt langzaam af. Het werk is tijdens de opbouw van de expo neergezet als podium voor drie winnaars met 3 niveaus. Door het materiaal zal het echter nooit ook maar een winnaar kunnen dragen. Het is een ode aan de instabiliteit, iets waar het land Brazilië onder lijdt.



Het tweede is het werk dat ook als boegbeeld voor de tentoonstelling is gebruikt, de fiets met luchtige bakstenen. De economie van Brazilië groeit snel. Dat wordt voor een groot deel gedragen door de arbeiders. Maar kunnen die dat wel aan, kunnen die de groei bijhouden? Deze gewone fiets (veel gebruikt door arbeiders) is beladen met 400 kilo bakstenen. Er is niet meer op te fietsen. De stenen zijn licht, waardoor ze makkelijker te vervoeren zijn. Maar ze zijn ook minder sterk.... instabieler. Hadden we dat net ook niet bij Lais Myrrha?

Van het derde werk dat ik echt te gek vond in deze tentoonstelling, werd ik echt verschríkkelijk blij. Grey scale van João Loureiro. Een ijsmachine. In de tentoonstelling. Eerst snapte ik het niet echt. Het ding stond er maar, met een draadje in het stopcontact. Stoeltje erbij. IJs erin. Grijs ijs.
Toen zag ik op een bordje dat er elk heel uur ijs gekocht kon worden, € 1 per bolletje. Kunst eten. Geweldig!
Dus op een heel uur ging ik grijs ijs proeven en toen kreeg ik het verhaal van het kunstwerk te horen. Brazilië is een zeer kleurrijk land. Zwierig, zwaaiend, vrolijk, kleurrijk. Maar wat gebeurt er nou als je de kleur eruit haalt? Loureiro wilde uitzoeken hoe dat werkt, hoe dat overkomt. Iets wat we altijd met kleur associëren is ijs. Als je daar de kleur uithaalt, wat doet dat dan met je?
Er waren 6 smaken. In volgorde van licht naar donker grijs: yoghurt, vanille, banaan, citroen, mascarpone en aardbei (bijna zwart). Het ijs wordt gemaakt door Florencia en Den Haag, speciaal voor dit kunstwerk. Hoe het smaakte? ZALIG! Uiteindelijk heb ik elke smaak geproefd. Ik hou nooit van bananenijs, maar deze grijze was zalig.
Toch blijken er mensen te zijn die het pertinent niet willen eten!

De expo op de Lange Voorhout is al afgelopen. In het museum kun je tot 2 oktober gaan kijken.