Na jaren was ik weer in #VanAbbeMuseum

Vroeger was het Van Abbe Museum in Eindhoven mijn favoriete museum. Via een vriendin leerde ik het museum en de collectie kennen en waarderen. De werken van Picasso, Dubuffet, Anselm Kiefer, Chagall, ik kende ze alsof het mijn vrienden waren. 1 Jaar zat ik op school in Eindhoven en als ik wat tijd te overbruggen had, keek ik naar kunst in Van Abbe. Uren heb ik bijvoorbeeld gestaan voor een werk van Marlene Dumas, Het kwaad is banaal, nog steeds een werk dat ik graag zie.

Na de verbouwing van het Van Abbe ben ik nog twee keer terug geweest en besloot er niet meer te komen. Chaggerijnig kwam ik die laatste twee keer naar buiten, wat een lelijke, nare kunst had ik gezien! Het was niet meer 'mijn' Van Abbe.

Zo geschiedde, bijna 10 jaar zette ik er geen voet over de drempel. Tot zondag 30 januari 2011. Mijn ouders gingen er naar een concert en ik besloot ze daar te treffen. Eerst de website eens bekeken. Hmm, nee, daar raakte ik al snel de draad kwijt. En helaas, in het gebouw kon ik de draad óók niet vinden. Bij de ingang kreeg ik een boekwerk in handen gedrukt met veel tekst die me vast veel duidelijk had kunnen maken, maar in een museum wil ik kijken, niet lezen. De inhoud van de tentoonstellingen was me geheel onduidelijk en veel mooie dingen kwam ik ook niet tegen.... tótdat ik De Macht van de Muziek van Kokoschka zag! Een grijns van oor tot oor. Alsof ik een oude bekende tegenkwam, eindelijk iets dat ik wél snapte!
Het hing samen met nog iets van 15 werken in twee klein zaaltjes en op tafels kon je de dossiers van die werken bekijken. Al die werken hadden een onbekende herkomst. Geroofd in de oorlog? Vage tussenhandelaren? Deze werken waren uiteindelijk in Van Abbe terecht gekomen, maar het museum bleef wel opgescheept met deze vage herkomst. Hoe lost een museum dat op? Zijn ze wel de rechtmatige eigenaren? Bezoekers kunnen in de dossiers de handel en wandel per kunstwerk bestuderen. Degene die meer over weet over de herkomst van de schilderijen, mag het zeggen. Een vorm van crowdsourcing?

Er gebeurde nog iets leuks. Naar aanleiding van een vraag die ik stelde aan een medewerker, kreeg ik een 'cicerone', een gids, die me een hele uitleg gaf over het schilderij en over het leven van Kokoschka. Geweldig! Wat een service!!

Als afsluiting nog wat kaarten kopen in de winkel?..... Wat? Dezelfde kaarten als 10 jaar geleden? Buuuh, dat mag wel eens vernieuwd worden!
Hoewel het museum me nog steeds niet echt kan bekoren, kwam ik nu wel ietsje vrolijker naar buiten. In het ontoegankelijke museum had de cicerone in elk geval íets toegankelijk gemaakt.