Kinderboekenmuseum: ook voor niet-kinderen

Ik denk dat in Den Haag één van de leukste musea van het land staat, het Kinderboekenmuseum. Ik ken het al iets van 10 jaar en vond het altijd al leuk. Het is nu geheel vernieuwd, verbouwd, het Letterkundig museum en Kinderboekenmuseum zijn gewisseld van ruimte en de aanpak is helemaal anders.

Je moet een stukje door het Letterkundig museum om in het Kinderboekenmuseum te komen. Het Letterkundig museum is nu een enorme galerij van portretten van Nederlandse en Vlaamse schrijvers. Klinkt misschien niet spannend, maar wat is het leuk daar langs te lopen en schrijvers te herkennen. Echt leuk! En het is niet alleen een galerij van schrijvers, maar ook van portrettisten. De stijlen verschillen enorm en dat maakt die galerij zo leuk.

Dan daal je af naar het Kinderboekenmuseum, van waar waarschijnlijk al enthousiaste kinderstemmen zijn opgestegen. Bij de entree heb je een flinke armband mee gekregen, een 'slurper', waarmee je actief door het museum kunt gaan. Geloof me, dit is niet alleen voor kinderen! Volwassenen krijgen net zoveel zin om mee te doen. Heel veel kinderboeken uit je jeugd komen voorbij, maar ook heel veel nieuwe boeken van na je tijd als kind. Leerzaam dus! Overal kun je spellen spelen die met woorden te maken hebben, met dichtregels, met emoties in een tekst, met illustraties bij een verhaal, met associaties van emoties, met herkennen van attributen uit kinderboeken, te veel om op te noemen.
Langs de golvende wanden staan korte teksten op de muren. Vind je ze leuk, dan slurp je ze op met je slurper. De spellen start je door je slurper en anderen die mee willen spelen, haken gewoon in met de slurper. Zo spelen kinderen (en volwassenen) samen terwijl ze elkaar niet kennen. Een meisje kwam naar me toe om te vragen hoe lang ik al binnen was. Nou, niet lang genoeg, dan was ik blijkbaar niet interessant genoeg om mee te spelen (had dus nog niet genoeg op mijn slurper staan), maar goed, contacten blijken dus eenvoudig gelegd.

 Er zijn theatertjes, of kleine ruimtes waar je een programmaatje kunt starten, tafels waar je aan kunt schuiven waar een verhaal verteld wordt. Met kleuren, verlichting, decoratie, geluiden, taal, actie, beslotenheid wordt een uitdagende ervaring gecreeërt waar iedereen als vanzelf aan meedoet. De theatertjes (of hoe zal ik ze noemen) zijn prachtig.

Er zijn wanden van boeken. Opgestapeld. Iets wat ik thuis altijd al eens wilde maken, maar nooit aan ben begonnen. Van dergelijke wanden is weer een theaterruimte gemaakt, waar verlichting uit de boeken komt. (ik bleef me verbazen.... welke geniale vormgever is hier bezig geweest?
Zelfs de bewegwijzering is leuk!)

 Ik had uiteraard veel te weinig tijd, in dit museum kun je makkelijk een paar uur zoet zijn. Ik hoorde diverse kinderen zeggen: "Ik wil nog lang niet naar huiuiuiuiuis". Een beter compliment kan een museum bijna niet hebben. Ik holde nog even door de tijdelijke tentoonstelling (ja, die is er óók nog, ook weer prachtig vormgegeven, de fantasie springt je tegemoet) over Kikker en kwam op de valreep nog een oud studiegenootje tegen van de Reinwardt Academie ("Visitekaartje bij je? Ja, nou dan komen we bij elkaars museum langs!")