Spectaculaire ruimte: de Vleeshal in Middelburg

Op een mooie, zonnige dag kun je door Middelburg lopen en geen stervende ziel tegen komen. Het stadje lijkt uitgestorven, alsof dat de enige plaats in Nederland is, waar nog enthousiast aan de siësta wordt gedaan. Maar dan sla je de hoek van de Lange Delft om naar de Markt en dan snap je het. Híér is iedereen! Terrassen vól Zeeuwen, ijskramen vol kinderen, druk gebabbel dat binnen de beschutting van de markt blijft hangen. Hier bruist het stadje van levendigheid.
Aan de Markt in Middelburg vind je een prachtig gebouw in laat-gotische stijl, gebouwd tussen 1452 en 1520. Het was het Stadhuis met daaraan vastgebouwd de Vleeshal. Ambtenaren en slagers werkte eeuwenlang naast elkaar. Tot 2004 werkten er ambtenaren in het gebouw van het stadhuis, maar die zitten nu in een moderner gebouw. In 2007 organiseerde Dagblad Trouw een verkiezing voor mooiste gebouw van het land en dit stadhuis met vleeshal kwam als tweede mooiste uit de bus! Niet slecht!

Het is ook echt een prachtig gebouw. De Vleeshal is te bezoeken. Voor het Stadshuis moet je een rondleiding aanvragen. Tot 1900 was de Vleeshal in gebruik door slagers. Het is een enorme ruimte met een prachtig plafond, bijna als een kerk. In de muren zitten nisjes, niet om heiligenbeelden in te zetten, maar daar bewaarden slagers hun messen en dergelijke, afgesloten door een luikje.
Nadat de slagers waren vertrokken, trokken de archivarissen in de ruimte en bewaarden er het oud-archief (klimatologisch niet helemaal optimaal, misschien, hoewel, het was er lekker koel...). In mei 1940 woedde een grote brand in het centrum van Middelburg als gevolg van Duitse beschietingen. Het Stadshuis en Vleeshal werden zwaar beschadigd, maar na de oorlog weer opgebouwd.

Nu is de Vleeshal al tientallen jaren een expositieruimte. (Inter)nationale kunstenaars exposeren hun werk en dat zijn niet altijd de minsten. Job Koelewijn, Pipilotti Rist, Panamarenko om er enkele te noemen. Toen ik er was (8 mei 2011), was er werk van Mandla Reuter, een in 1974 in Zuid Afrika geboren kunstenaar. Ik kende hem niet, en zelfs toen ik in die Vleeshal was, liep ik straal aan zijn werk voorbij. Bij de ingang stond een frisdranken automaat. Mijn reactie: 'Ja, logisch, het is warm buiten, de mensen die hier werken moeten ook wat drinken. Alleen jammer dattie zo in het zicht staat. Oh, en die marmeren plaat aan de achterwand, zijn ze nog aan het verbouwen hier?' Nee dus, die zaken hoorden bij de tentoonstelling. Het was een verzameling zaken die de toeschouwer na kan laten denken over schijn en werkelijkheid. Er ligt een hoop zand waar een metalen buis uit steekt. Tsjah.... Maarrrrrr, dan zijn we er nog niet! Het zand komt van een PEPERDUUR lapje grond dat de kunstenaar in Hollywood heeft gekocht. Een paar kruiwagens van dat PEPERDURE zand heeft hij in de Vleeshal gestort. Wat is er dan nog over van het gegeven dat het peperduur is?

De Vleeshal heeft nog een dependance om de hoek, aan de Zusterstraat. Op de eerste en tweede verdieping van een redelijk onooglijk gebouw, waarvan je echt moet weten dat daar iets te bekijken is, vindt je de Kabinetten van de Vleeshal. Nu met een tentoonstelling 'Published by Abäke". Prachtige boekenplanken, precies op maat van de boeken gezaagd (owee als je er een boek uitneemt!)