Musea in Praag, deel 1: DOX

In 2009 opende Vaclav Havel ten noorden van het oude centrum van Praag een museum: The DOX Centre for Contemporary Art, Architecture and Design. Het gebouw oogt modern, maar is meer dan een eeuw oud. Oorspronkelijk was het een fabriek voor machines. De aanpassingen die voor DOX zijn gedaan, maken het qua architectuur een interessante plek.

In Dox vind je tentoonstellingen van hedendaagse kunst, veelal van Tsjechische bodem. In de zomer van 2003 is er werk te zien van Kamila Zenatá. Zij onderzoekt de rol van de vrouw, het vrouw-zijn. In vijf afgesloten ruimtes geeft zij een beeld hoe zij het vrouw-zijn ziet. Eén ruimte laat een huis/woonkamer zien, vol herkenbare spulletjes, maar alles is met een laag grijs bedekt. Het traditionele huis, grijs en grauw, saai. Is dat het vrouw-zijn, stoffig, zonder kleur? In de volgende kamer hangen lijnen vol met wasgoed. Zoveel wasgoed, dat verborgen is wat er zich daarachter afspeelt. Een schimmenspel toont beweging, leven tussen de gewassen kledingstukken. Even later sta je in een ruimte met blacklight op wasgoed, heel spannend. In een ander ruimte schreef ze de muren vol met dromen en in de laatste ruimte schitteren duizenden kristallen je tegemoet. Een soort droomwereld van kleur, schaduw, betovering en licht.

De grootste tentoonstelling in Dox heet Disabled by Normality. Een tentoonstelling over beperkingen, acceptatie, normaal zijn, discriminatie, aanpassing, moreel, ethiek. Bezoekers worden uitgenodigd in een rolstoel alles te bekijken. Alles is aangepast op de hoogte van een bezoeker in rolstoel. Heel leuk om dat te ervaren, moeilijk om te sturen, frustrerend als een bocht niet lukt of als je ergens niet goed bij kunt, vermoeiend als je een langer stuk wilt rollen. Maar ook heel comfortabel, geen moeie benen of last van je rug. Zo wil ik wel vaker een tentoonstelling bezoeken!

    
De expo combineert geschiedenis met kunst, in dit geval een heel goede combi. Er is een boeiende film over blinden die een olifant voelen, foto's van het Jedlicka Instituut (een school voor mensen met een fysieke beperking), onderzoek dat in het verleden gedaan is naar mensen met een beperking, een breakdancer die last heeft van spastische bewegingen, en dan weer wordt nagedaan door een professionele breakdancer, weirde foto's van mensen die een lichaamsdeel missen, dat dan weer door een ander persoon wordt aangevuld (foto's die op het eerste gezicht heel normaal lijken, drie mannen bij elkaar, tot je merkt dat ze maar het aantal benen van 2 mannen hebben) (klinkt luguber, maar was mooi gedaan). In de tentoonstelling is ook werk van de Nederlander Bart Hess te zien, foto's van verwrongen lichamen in glimmende textiel.
Zeer de moeite waard, dit museum en deze tentoonstellingen. Prachtige shop ook!

DOX
Poupětova 1, Prague 7
map

Facebook